طراح برنامه، لفرانسیس هویی از موزه هنرهای معاصر نیویورک گفت: سینما کاری تیمی است و فیلمبردار نزدیک ترین ارتباط را با کارگردان دارد.
او افزود: من به دستاوردهای زیبایی شناسی کار محمود کلاری نگاه کردم. او نه تنها با کارگردانان با سابقه و معروف کار کرده، بلکه تجربه کار با کارگردانان کمتر مشهور و جوان را نیز در کارنامه خود دارد. وقتی به سینمای ایران نگاه می کنم، اثر انگشت او در فیلم های سه دهه نمایان است. نظر او هم مثل من این بود که در این برنامه مجموعه فیلم هایی از کارگردانان مشهور و کمترشناخته شده نمایش داده شود.
ابتدا قرار بود ۱۶ فیلم به جای ۱۴ فیلم نمایش داده شود. مشکل به پیدا کردن نسخه های اصلی برخی از فیلم ها به ۲۵ سال پیش باز می گشت. محمود کلاری در این باره گفت: برای مثال نتوانستیم نسخه ای از «دلشدگان» علی حاتمی را پیدا کنیم که قابل نمایش باشد. دلم می خواست حتما کاری از حاتمی باشد، ولی موفق نشدیم یا فیلم «درخت گلابی» داریوش مهرجویی که تا چند روز پیش در تهران روی تصحیح رنگ آنها کار می کردم.
