در این نشست حامد کبود جامه در پاسخ به تعریفی از «کد منبع» توضیح داد: ابتدا راجع به فیزیک کوانتوم صحبت می کنیم. ما دو نوع فیزیک داریم، یکی فیزیک نیوتون که همه با آن درگیر هستیم، اما در ذره های خیلی خیلی ریز دیگر آن فیزیک جواب نمی دهد و به همین خاطر یک دنیای دیگر دارد. آزمایشی را روی یک ذره کوچک انجام می دهند و می بینند در یک زمان آن ذره هم حرکت می کند و هم دارای سکون است. حالا تصور کنید که یکی از انسان ها در این دنیاست و یکی دیگر از همین انسان در دنیای دیگر یا به عبارت دیگر دنیای موازی. دانشمندان می گویند، دنیا به اندازه نیازش در حال تکثیر است. یک نظریه وجود دارد که بعد از مرگ تا ۸ دقیقه اطلاعات در مغز باقی می ماند و این تئوری است که در فیلم استفاده شده . وقتی که این اطلاعات بیرون بیاید، چیزی مانند حافظه کوتاه مدت و به وسیله تکنولوژی از مغز خارج شود ( البته هنوز این تکنولوژی وجود ندارد) و در دستگاهی گذاشته شود که در این فیلم اسم آن را گذاشته اند « sourse code » ، در نتیجه اطلاعات پیرامون آنجا به صورت طول موج در دستگاه گذاشته شده است و آن را شبیه سازی کرده اند به شخص دیگری که دریک بمب گذاری در عراق کشته شده ، متصل شده است و آن ۸ دقیقه را در دستگاه شبیه سازی شروع به تکرار کرده اند تا بدانند درآن دستگاه چه اتفاقی می افتد.
وی در پاسخ به اینکه آیا اصلا « sourse code » امکان پذیر است یا خیر گفت: این موضوع به این بستگی دارد که ما چقدر بتوانیم مغز را بشناسیم تا بتوانیم اطلاعات را از آن خارج کنیم و وارد دنیای شبیه سازی کامپیوتری کنیم و اینکه به این نتیجه برسیم آیا دنیای موازی وجود دارد یا خیر؟ پس تمام چیزهایی که در فیلم نمایش داده شده است هنوز در حد نظریه هایی است که دانشمندان مطرح کرده اند .
در ادامه محمد رضا فهمیزی منتقد سینما و مجری برنامه به بررسی فیلم پرداخت و گفت: فیلم لایه های متعددی دارد، در ظاهر یک داستان اکشن لایه لایه جذاب است، اما لایه های عمیق تری هم دارد. از جمله مباحثی که در این دسته از فیلم های هالیوودی، زیاد به آن پرداخته می شود، بحث تقابل علم و اخلاق است که یک سر داستان دکتر راتلج قرار می گیرد که نماد علم است و سوی دیگر گادوین، همان ماموری که تسلیم اصول اخلاقی می شود. این نکته بسیار مهمی است که در ظاهر قضیه یک داستان اکشن را می بینیم و در لایه پنهان به این اشاره می کند که اگر اخلاق سد راه علم نباشد تا کجا پیش می رود.
وی افزود: نبود اخلاق و علم مطلق به نوعی می شود همان هوش مصنوعی های پیش رفته که در جلسات قبل با نمایش فیلم هایی در این زمینه به آن پرداختیم و این نظریه را به وجود می آورد که در آینده ممکن است هوش مصنوعی کنترل انسان ها را به دست خودش بگیرد. در بیشتر فیلم های هالیوودی تصویری که از آینده که در آن تکنولوژی خیلی پیشرفت کرده است، یک جهان دیستوپیایی و تلخ و تاریک را نشان می دهد. این بحث مهمی است که محدوده علم تا کجاست و تا چه حدی می تواند به پیشروی خودش ادامه دهد؟
در پایان خسرو دهقان منتقد فیلم و استاد دانشگاه نیز که به عنوان مهمان افتخاری در برنامه حضور داشت به اهمیت فناوری اطلاعات پرداخت و گفت: فناوری اطلاعات به کنجکاوی بشر خیلی کمک می کند. انسان همیشه در یک زمان و مکان گیر افتاده است. ما زمان را همین می بینیم، مکان را هم همین کره زمین می بینیم ، اما فناوری اطلاعات این چشم انداز را به ما می دهد که ما زمان را هم جلو برویم و هم عقب برویم.
وی افزود: معتقد هستم که اصوات در آفرینش وجود دارد و ما از نظر تکنولوژی ابزاری نداریم تا بتوانیم آن را پیدا کنیم. IT می گوید که من می توانم در گذشته و آینده بروم . مکان هم همین طور ! اینکه ما علاقه مند به کائنات و سال نوری باشیم، ۷۰ یا ۹۰ سال عمر در برابر یک سال نوری یک شوخی است . می خواهم این را بگویم که فناوری اطلاعات به ما کمک می کند تا در زمان و مکان دست ببریم . هیچ انرژی در آفرینش از بین نمی رود، اما ما ابزاری نداریم تا آن را پیدا کنیم.
