رییس‌جمهور به نامه من پاسخ نداد،اما به نامه اصغر فرهادی درباره گورخواب ها جواب داد!

به گزارش آرت کافه، پس از نمایش این فیلم، هانیه توسلی بازیگر «سوءتفاهم» گفت: من به عنوان یک بازیگر وقتی با هر اثری مواجهه می شوم ابتدا دیدگاه و رویکرد کارگردان برایم اهمیت پیدا می کند، چون باید در خدمت کارگردان باشم. از همین رو وقتی فیلمنامه «سوءتفاهم» را خواندم دغدغه های آقای معتمدی برایم جالب بود، چرا که او در این فیلم به مسئله عدم قطعیت توجه داشت، البته باید عنوان کنم من هیچ گاه علاقه جدی به فلسفه نداشتم، اما می‌دانم که این حوزه به ادبیات و روانشناسی ربط دارد، ضمن اینکه به هر حال فیلسوف متفکر جذاب است ،چون جهان را با تفکر خود تفسیر می کند و نگاهش می تواند عمیق باشد.




وی افزود: آقای معتمدی به «سوءتفاهم» خیلی فلسفی نگاه می‌کرد، به همین دلیل من هم سعی کردم با فیلم همراه شوم با این وجود خودمان هم گاهی گیج می شدیم.

توسلی با بیان اینکه این روزها بیشتر، ارتباطات به فضای مجازی مربوط می شود، گفت: این روزها هویت آدم ها با عدم واقعیت آمیخته شده، گویا همه چیز غلوآمیز است، در حالی که من فکر می کنم اصلا جهان مادی وجود ندارد و در واقع سایه ای از واقعیت است.

در ادامه احمدرضا معتمدی کارگردان «سوءتفاهم» توضیح داد: ما در حال حاضر در جهانِ مرجعیتِ تصویر زندگی و واقیعت را در داخل تصویر کشف می کنیم ،در واقع سوالی که پیش می آید این است که آیا این واقعیت است که درست می گوید یا بازی تصویر و واقعیت هنوز ادامه دارد؟

وی با اشاره به پایا‌ن‌بندی این فیلم اضافه کرد: ما چند پایان بندی برای «سوءتفاهم» در نظر گرفته بودیم، ولی پایان بندی فعلی را براساس یک تصمیم جمعی انتخاب کردیم.

معتمدی ضمن بیان این مطلب که امروزه واقعیت از دل تصویر در می آید و تصویر خودش واقعیت را تولید می کند، مطرح کرد: چیزی که من به صورت خواب و خیال دیده بودم همین گروگانگیریِ داخل فیلم بود که کاراکترها نمی دانستند آیا واقعا به عنوان گروگان گرفته شده بودند یا نه.




این کارگردان بیان کرد: ما در «سوءتفاهم» سعی کردیم بخشی از افکار فیلسوفان پست مدرن را مورد توجه قرار دهیم، این در حالی است که این روزها بخشی از سینمای ما تبدیل به سینمای پروپاگاندا، بخشی تبدیل به سینمای اپوزیسیون و بخشی تبدیل به سینمای مبتذل شده است و گویا کسی دغدغه تفکر ندارد ،حتی کسی مانند داریوش مهرجویی که «گاو» را بر اساس همین دغدغه ساخت دیگر به سراغ ساخت چنین فیلم هایی نرفت.

معتمدی در ادامه این جلسه در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه مخاطب از اواسط فیلم دیگر خسته می شود، عنوان کرد: ما در دوره ای هستیم که باید این خسته شدن ها را تجربه کنیم، برای مثال خیلی ها حتی پنج دقیقه از بسیاری از فیلم های مطرح جهان را تحمل نمی کنند، اما سوال من این است که چرا ما این قدر کم تحمل شده ایم؟ این در حالی است که در غرب ساخت فیلم های ساده وسترن ۵۰ سال ادامه داشت، اما در مقابل آثار بسیار کمی درباره تفکر ساخته می شود گویا برخی از تفکر می ترسند.

وی در بخش دیگر از صحبت هایش با بیان اینکه یکی از آثارش با نام «آلزایمر» هرچند درباره فلسفه اسلامی و معرفت حضوری بود، اما چهار سال در انتظار مجوز مانده بود، درباره دیگر اثرش با نام «راه رفتن روی سیم» توضیح داد: این فیلم هم هنوز مجوز نمایش نگرفته است، در حالی که در «راه رفتن روی سیم» موسیقی از دیدگاه بسیاری از فلاسفه بررسی می شود. من حتی درباره توقیف این فیلم، نامه‌ای به رییس جمهور نوشتم، اما رییس‌جمهور ترجیح داد به نامه اصغر فرهادی درباره گورخواب ها جواب دهد، ولی به یک امر فرهنگی توجهی نکند.




سپس شمس الملوک مصطفوی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی گفت: آثاری مانند «سوءتفاهم» به ما پیامی عمیق ارایه می‌دهند، به طوری که برخی از شخصیت های این فیلم من را یاد افلاطون، ارسطو و... می انداختند. در همین جا باید عنوان کنم هر اثری را به نسبت خودش مورد بررسی قرار بدهیم و به نظرم بهتر است در این امر به آثار همان هنرمند توجه کنیم، چرا که ممکن است داوری های ما درباره آثار هنری دقیق نباشد و برآمده از پیش فرض های ما باشد.

وی با بیان اینکه خوشحال است فیلمی تفکر برانگیز ساخته شده است، عنوان کرد: چنین آثاری مخاطبان را به تفکر وادار می کنند. نکته دیگری که باید عنوان کنم این است که برایم جالب بود که احمدرضا معتمدی در ساخت «سوءتفاهم» تحت تاثیر برخی فلاسفه قرار داشته است.

مصطفوی گفت: گاهی اوقات ارتباط مجاز و واقعیت به قدری پیچیده می شود که ما دچار سرگشتگی می شویم در واقع این روزها انسان ها غرق در دنیای مجازی هستند و ارتباط ما با عالم واقعی گسیخته شده است، اما همین که «سوءتفاهم» توانسته است طرح مسئله کند تا نسبت به جهان خود فکر کنیم گام موثری است، البته شاید بهتر بود فیلم به گونه ای روایت شود که مخاطب راحت تر بتواند با داستانش ارتباط برقرار کند ،چون باید بپذیریم که تمام مخاطبان «سوءتفاهم»، فلسفه نمی‌دانند، بنابراین اگر ساده تر روایت می شد نتایج بهتری در پی داشت.

در ادامه احمدعلی حیدری استاد گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی عنوان کرد: من تا حدود زیادی از تمایلات فلسفی معتمدی آگاهم و براساس همین موضوع می توان ردپای مارتین هایدگر را که یک فیلسوف است، در اثر او دید.

وی مطرح کرد: هیچ کس نمی‌تواند مدعی شود می تواند از چرخه هولناک سوء تفاهم خارج شود ،چرا که ما پیوسته در این موضوع قرار داریم، بنابراین آقای معتمدی به خوبی در فیلمش به این موضوع توجه کرده است.

در بخش دیگر از این جلسه هانیه توسلی توضیح داد: به نظرم «سوءتفاهم» از آن دسته از فیلم هایی است که مخاطب خاصی دارد و البته می دانم که گاهی تماشای فیلم های خاص حوصله بیشتری می‌خواهد.

در پایان جلیل شعبانی تهیه کننده این اثر پشت تریبون قرار گرفت و عنوان کرد: نسخه ای که از این فیلم در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر به نمایش گذاشتیم ۱۱۹ دقیقه بود، اما با توجه به بازخوردهایی که دریافت کردیم بعد از جشنواره تصمیم گرفتیم ۱۵ دقیقه از آن را کم کنیم،چون در حال حاضر تماشاگران چندان حوصله ندارند، هرچند در همان زمان ساخت فیلم هم آقای معتمدی دوست داشت بیشتر مفاهیم فلسفی در «سوءتفاهم» باشد، اما من دوست داشتم قصه بگوییم ،چرا که فکر می کنم باید فلسفه را به زبان ساده تر گفت.