او ادامه داد: بر اساس علایقم به یک آموزشگاه سینمایی وارد شدم و با حمایت استاد اسرافیل شیرازی افتخار شاگردی اساتیدی چون پوران درخشنده و دکتر محمد صادقی را پیدا کردم و خیلی چیز ها از آنها یاد گرفتم. به آنها خیلی مدیون هستم و می خواهم از این فرصت استفاده کرده و از شکر کنم.
نظام دوست در مورد بازی در فیلم سینمایی «سقف مات» گفت: بعضی از نقش ها ماهیتی استعاره گونه دارند و این ماهیت قابل تعمیم است و می توانیم به قشری از جامعه ارتباطش بدهیم که در واقع به همذات پنداری مخاطبان با این نقش کمک می کند، البته نماینده یک بخش آسیب دیده جامعه بودن، کار سخت و دشواری است. امیدوارم این مسوولیت را به درستی به انجام رسانده باشم.
او در ادامه در مورد ویژگی های نقش خود توضیح داد: پونه در فیلم سقف مات دختری است که به لحاظ ویژگی های شخصیتی قابلیت تعمیم دارد، در واقع در این شخصیت با ویژگی های تیپ با وجوه اشتراک سر‌وکار داریم.
نظام دوست افزود: یک جاهایی از این نقش من را به نقشی که در سلوی داشتم می برد، البته من تقدیری مسلکی هم نیستم، ولی اعتقاد دارم به انرژی . در واقع می توان گفت یک ماهیت دینامیکی در کائنات و... به این دلیل که آدم سخت گیری هستم خیلی گزینشی کار می کنم و گزیده کار هستم. با هر فیلمنامه ای ارتباط برقرار نمی کنم. وقتی هم که بایک نقشی ارتباط برقرار کنم تا به ماهیت نقش نرسم مدتی درگیرم تا موفق شوم . رسیدن به نقش برای من تجربه حسی جذابی است و به من فرصت می دهد لایه هایی را کشف کنم که اگر برای دیگران هم اتفاق افتاده باشد، قطعا با من هم داستان می شوند.
وی گفت: من با نقش هایم زندگی می کنم. به طور مثال من در تئاتر «تله موش» ماه ها با نقش مولی زندگی کردم، البته این تصور عامیانه است افرادی که از تئاتر شروع می کنند برای ورود به سینما موفق ترند. بسیاری از بازیگران هم موفق هستند که از تئاتر شروع نکرده اند . تئاتر به لحاظ ماهوی با سینما تفاوت دارد. تئاتر عرصه امتداد حس است، اما سینما عرصه تقطیع حس که شما بر اساس فیلمنامه باید به دلیل شرایط برنامه ریزی شده در روزهای تعیین شده، حتی بعضی مواقع سکانس آخر فیلم را روزهای اول فیلمبرداری بازی کنی!
نظام دوست افزود: در تئاتر اشتباهت در صحنه بی مهابا اتفاق می افتد که انگار جزیی از بازی و قسمتی از نقش بوده. در سینما برداشت تکرار می شود و سینما با تلویزیون هم فرق دارد. مدیوم ها کاملا متفاوت هستند. این ریاضت ها به من فرصت می دهد تا به تزکیه و تربیت نفس خودم بیشتر بپردازم، اما نمی توانم انکار کنم که سینما را با همه شکوه ... و درخشش دوست دارم و برایم اولویت اول است . انتقال حس به صورت نفس به نفس به تماشاگر جذابیتش انکار ناپذیر است. برای هر رویدادی در دنیا چرایی وجود دارد. سعی کنیم به چرایی اش برسیم. به سادگی قانع نشویم، این مسیری است که من تجربه اش کرده ام. تلاش و تفحص و هیچ چیزی را آنی نپذیریم ، همه چیز در دنیا برای تو باید به گونه ای پرسش باشد.
او تأکید کرد: بازیگری زیباسازی دنیاست، مهربان تر بودن و لبخند هدیه دادن واقعی، نه به دروغ، کار ما جعل نیست. ما سرباز حقیقت هستیم. من سعی می کنم در سناریوهایی که بازی می کنم دروغی گفته نشود. اصل سینما تربیت نسل است و سینما کنترل کننده.
